Paul Hendriks uit Nistelrode, zoon van Kees en Mayke, woont sinds 2012 in Peru
Een jaar geleden eindigde mijn bijdrage aan Luchtpost. Ik had altijd met veel plezier over mijn leven in Peru geschreven en nam dus ook graag de uitnodiging aan om een jaar later toch nog eens van me te laten horen. In deze Luchtpost kijken we natuurlijk samen terug op het afgelopen jaar. En ik moest eens goed nadenken. Wat is er eigenlijk allemaal gebeurd in 2023 voor mij en mijn familie?
Er is misschien niet veel veranderd. We zijn niet naar Europa verhuisd en ons hostel is niet verkocht. De familie is niet uitgebreid. Begin van dit jaar doofde de politieke onrust uit en bleef het rustig. Dus daar zijn we zo over uitgesproken. Ik besefte me dat het feit dat er niet veel veranderd is, eigenlijk een typisch gevalletje ‘geen nieuws is goed nieuws’ is. Het is namelijk gewoon een súperjaar geweest. Ik verklaar me nader.
Begin dit jaar begon het zeewater bovengemiddeld op te warmen. Dit noemt men het fenomeen El Niño. Daardoor waren er problemen met hevige regenval in het land, maar voor ons hostel pakte het gunstig uit. De zomer was warm en hield lang aan. Een echte winter hebben we niet gehad. We hebben een heel jaar lekker weer met volop zon gehad. Resultaat: het hostel heeft het hele jaar propvol gezeten.
De kinderen doen het goed. Mijn vrouw is weer yogales gaan geven. Corona is verdwenen. We hebben hulp in huis genomen. Ik heb meer personeel aangenomen, dus meer vrije tijd gehad. Mijn surfen is weer op niveau, ik ben oom geworden en mijn ouders zijn in één jaar maar liefst drie keer bij ons geweest. Voor het eerst zijn we met de familie in eigen land op vakantie geweest. Ik heb samen met mijn vader volop aan het hostel geklust en als ik er zo over nadenk, ben ik gewoon kei trots op wat we dit jaar samen bereikt hebben. En ik krijg veel waardering op het werk. De reacties zijn enorm positief.
Het idee hebben dat je iets doet wat je goed ligt. Succesvol zijn en waardering krijgen. Uitdagingen blijven zien en er ook plezier in hebben. Dit hostel is ons kindje, onze creatie, en het voelt bijzonder. Dit is iets wat je mag en zou moeten koesteren. Dus hebben we besloten nog even niet na te denken over verhuizen. De kinderen zijn nog klein en dit leven aan zee is nu gewoon een zegen voor ons alle vier.
Kerstmis. Einde van het jaar, een heel jaar voorbij. Geen spannende verhalen, maar wél een kerstgedachte. Namelijk een positief gevoel. Het idee dat het goed is. Het is goed zoals het is. Voor nu en ín het nu. De tijd vliegt, maar dat mag. We hébben de tijd. Het idee om naar Europa te verhuizen, blijft bestaan. Maar je moet ook gelukkig zijn met wat je doet en iets doen wat je ligt, wat werkt en wat goed voelt. En dát gevoel heeft nu nog even de overhand. En mocht dat veranderen, en we besluiten te vertrekken, dan is dat zo. Wat er ook gebeurt, het is gewoon prima.
Geniet van het leven en van elkaar deze kerst.
Fijne dagen en gelukkig nieuwjaar!
