Hallo! Mijn naam is Sara Pullen en ik woon in Nistelrode. Op dit moment ben ik alweer thuis in het mooie Nistelrode. Dit is het tweede deel van mijn backpackavontuur in Zuidoost-Azië!
Na alle prachtige plekken in Vietnam is mijn volgende hoogtepunt helemaal in het zuiden, aan de Mekong rivier. Hier heb ik samen met een ander Nederlands meisje en een klein aantal andere toeristen twee nachten in een homestay geslapen. Het woord zegt het al, je slaapt bij mensen thuis. We aten met het gezin mee en werden helemaal meegenomen in het dagelijkse leven daar. Terwijl ze in het noorden leven van mais en dikke winterkleding dragen, draait alles hier om kokosnoten. Op deze bijzondere plek is het toerisme nog helemaal niet opgekomen, waardoor ik en mijn blonde reisgenoot een grote attractie waren. Zo zijn we bijvoorbeeld tijdens het fietsen enthousiast uitgenodigd voor een bruiloft waar niemand een woord Engels sprak. Hier hebben we voor het bruidspaar een lied gezongen en wilde iedereen met ons op de foto.
Vanuit Vietnam ben ik doorgereisd naar Cambodja, het land waarvan ik ontzettend onder de indruk ben geraakt, vooral door de heftige geschiedenis die het land kent. Ik blijf het bijzonder vinden dat hierover in onze geschiedenisboeken zo weinig staat geschreven. Ook heb ik hier het grootste tempelcomplex ter wereld bezocht. Wat ontzettend mooi was dat! Je zou het bijna niet denken, maar Cambodja beschikt ook over prachtige ‘bounty eilanden’ waar ik heerlijk een week heb vertoefd!
Na Cambodja ben ik begonnen aan het laatste deel van mijn reis, Zuid-Thailand. Via Bangkok reisde ik door naar Koh Tao waar ik mijn duikbrevet heb gehaald en samen met veel fijne mensen de feestdagen heb doorgebracht. Voor het eerst heb ik een witte kerst beleefd en nieuwjaar op het strand gevierd. Nu besteed ik mijn laatste week op de prachtige eilanden van Zuid-Thailand, waarna ik midden januari weer naar huis zal gaan.
Het leven in Zuidoost-Azië is zo anders dan ons leven in Nederland. Alles wordt hier bijvoorbeeld met scooters vervoerd, van grote schilderijen tot levende varkens en ook gezinnen met vier kinderen, inclusief hond. Ho Chi Minh, de grootste stad van Vietnam, heeft dan ook tien miljoen inwoners en acht miljoen scooters! Ook het niveau waarop mensen de Engelse taal machtig zijn, verschilt erg per plek. Zo spreken ze in Thailand vrij goed Engels, maar ga je de grens over naar Laos, word je met grote vragende ogen aangekeken als je vraagt om de menukaart. Veel jonge kinderen doen erg hun best om Engels te leren. Op straat spreken ze je wel eens aan met een lijst met vragen in hun hand. Zo leren ze zichzelf Engels aan, erg knap! De mensen zijn hier ontzettend vriendelijk en gastvrij. Heel fijn om dit in zo’n prachtig land te mogen beleven.
Tijdens het reizen heb ik ontdekt dat ik schrijven erg leuk vind. Ik hield elke dag een verslag bij en plaatste dit voor mijn vrienden en familie op Polarsteps. Veel mensen vroegen me ook wat ik als eerste weer ging eten wanneer ik weer thuis kwam. Ik heb er even over nagedacht en heb een kleine selectie gemaakt: frikandel speciaal (daar had ik gek genoeg al weken zin in), pasta met tomaat en feta en gewoon een heerlijke AVG.
Ondertussen ben ik alweer aan het kijken waar ik volgend jaar naar toe wil. Ik denk dat ik verslaafd aan reizen ben…
Voor nu, even wennen aan de kou en op naar carnava!
Groetjes,
Sara
