Een lach en een traan in Ghana
GHANA – Ik ben alweer zes maanden in Ghana, wat vliegt de tijd! In april is hier, veel eerder dan normaal, het regenseizoen al begonnen. Wat kan het hier dan hard regenen zeg, soms gewoon echt dag en nacht, maar soms is het na een uur alweer zonnig. Koud is het niet, maar de kleizandwegen hier in de bergen zijn echt niet te bewandelen dan en het water stroomt als een rivier. Dit kan tot ver in juli duren.
In mei hadden we een Afrikadag op school, compleet met Afrikaanse muziek en dans en iedereen was in stijl gekleed. Ik werd ook verrast, ik was the queen of the day! Z\e bedankten me voor alle support. Voor mij hoeft dat eigenlijk niet zo nodig, want ik doe het omdat ik denk dat ik help en omdat ik het leuk vind. Maar goed, later zat ik me te bedenken dat ik er toch best hard voor gewerkt heb en terugkijkend was het een superleuke dag.
Maar ook dit is Afrika… Op 28 mei zijn we met de collega’s en de directeur van de school naar twee begrafenissen geweest. Eerst naar de uitvaart van Rebbeca, zij was de juf van de crèche. Ze was pas 25 jaar jong en werkte zes jaar op deze school. Ze was al tijdens Pasen gestorven, maar haar familie had tijd nodig om geld bijeen te krijgen. Haar uitvaart was heel uitbundig, mooi en ook verdrietig. Ik stond er versteld van dat we haar nog mochten zien. Ook hadden we die dag een uitvaart van een moeder van 42 jaar. Zij had een baby van 4 maanden en ook drie kinderen op onze school. De vader ziet het nu niet meer zitten. Ja, als je hier ziek wordt dan houdt het vaak op voor je. Mensen hebben hier gewoon geen geld voor medische hulp…
Op onze school zijn drie gepensioneerde leraren uit Nederland aangekomen, ze blijven drie maanden. Ze zijn hier al vaker geweest. Zij ondersteunen de leerkrachten, werken ook aan de laptops voor school en zorgen voor een programma voor de schooladministratie. Ook legden zij wifi aan en leerden iedereen ukelele spelen. Leraren hier geven vooral klassikaal les met voorzeggen en dan nadoen, zoals vroeger bij ons…
Wij zijn van mening dat we, met de vele leermaterialen die wij hier nu hebben, ook goed spelenderwijs onderwijs kunnen geven. Dat is vooral ons doel. Denk hierbij aan de letterspelletjes, Loco en de letterbak. Dat vinden de kinderen heel leuk. Een nadeel is dat als leraren verder gaan studeren, je steeds weer nieuwe gezichten ziet. Zo blijf je dus bezig…
Maar om hier in Afrika te zijn, is zeker geen straf!
Voor meer foto’s en verhalen ga je naar mijn Facebookpagina of naar www.anjavoorghana.nl.
