Op 6 december begon mijn avontuur. Ik had er veel zin in en tegelijkertijd was het ook heel spannend. Hoe zou het zijn? Wat kon ik verwachten? Zullen er leuke mensen zijn? Ga ik het niet heel koud krijgen? Ga ik het Duits allemaal wel begrijpen? Bepakt en bezakt met ski’s, snowboard en nog een paar tassen meer vertrok ik met allemaal onbekende ski- en snowboardleraren in spé naar Westendorf. Daar begon ik aan de Anwärter-opleiding voor ski- en snowboardleraar. Het waren heel intensieve dagen. Van 9.00 tot 14.00 uur op de piste, ’s middags theorieles tot 18.45 uur (en dat allemaal in het Duits), gezamenlijk dineren en dan nog studeren; de hele avond hard de theorie erin stampen. Aan het eind werd dit afgesloten met een theorie- en praktijkexamen en een Lehrauftritt waarin we een les moesten geven. Ook dit allemaal weer in het Duits. En toen met de taxi op weg naar de ski- en snowboardschool in Kaltenbach waar ik geplaatst was door Snowsports en waar ik momenteel lesgeef.
Kaltenbach ligt in het Zillertal. Had ik van tevoren nog nooit van gehoord, maar dat kan ook komen omdat ik niet eerder in Oostenrijk was geweest. Ik weet wel dat ik nooit meer ergens anders op wintersport ga! Kaltenbach is een heel mooi en gezellig skigebied met een hele leuke après-ski (niet onbelangrijk). In Kaltenbach bij Skischule Optimal geef ik elke dag les aan kinderen en volwassenen. In Kinderland aan de jongsten en op de piste aan de iets oudere kinderen en volwassenen. In groepjes of privéles, Duitsers, Nederlanders en Oostenrijkers en mensen daarbuiten tegen wie ik echt met handen en voeten moet praten. De lessen zijn van 10.00 tot 12.00 uur en van 13.15 tot 15.15 uur. Tussen de middag lunchen we om de beurt met de kinderen of zelf met collega’s. Superleuk hoe snel de leerlingen het skiën onder de knie krijgen. Na een paar dagen kunnen we de berg af skiën. En niet alleen de blauwe, maar ook de rode pistes en aan het eind van de dag zijn die nogal pittig, zoals alle wintersporters wel weten!
We hebben één vrije dag in de week waarop we vaak zelf gaan skiën en snowboarden of lekker een dagje in het dal blijven om even uit te rusten. Aan het begin of einde van de meeste dagen is er ook nog tijd om zelf te skiën of te snowboarden. En natuurlijk hoort ook de après-ski erbij. Die is prima in Kaltenbach. Er is een Nederlandse bar waar de skileraren bijna elke dag wel samen komen en waar we ook lekker een kaassoufflé of frikandel kunnen halen. En daarna feesten we vaak verder in de Postalm. Bijna elke dag gezellig met collega’s de après-ski in.
Ik woon met twee andere skileraren in een huis. Vaak eten we met collega-skileraren bij iemand thuis of in een van de restaurantjes. Op zondag, met Kerst of met een van de feestdagen die ze hier veel meer hebben dan in Nederland, is namelijk echt alles, ook supermarkten, dicht. Noodgedwongen uit eten dus, toch stiekem heel gezellig! We zijn met een hele fijne groep onder elkaar. Gewoon een hele skilerarenfamilie.
De Duitse taal was in het begin echt heel erg lastig, maar ondertussen lukt het me om de twaalf kinderen die ik lesgeef allemaal veilig terug te brengen. Én hen veel te leren, maar bovenal ook te zorgen dat ze het heel leuk hebben. Een ‘vliegtuig’ of een ‘basketballer’ zijn we samen de hele dag door en dan die lach op hun gezichten als ze zelf in de lift zijn blijven staan of de piste afkomen. Dat is echt goud waard.
Het is elke dag weer prachtig om in zo’n mooie omgeving in de buitenlucht te mogen werken. De bergen, de sneeuw en dan het zonlicht erop. Er gaat zo’n rust vanuit. Geweldig! Ja, hier kan ik heel goed aan wennen en wil ik ook nog echt wel van blijven genieten!
Het seizoen is al weer bijna op de helft. Ik mis de mensen thuis wel, maar momenteel heb ik het hier nog zo naar m’n zin dat ik nog niet echt aan naar huis gaan wil denken. Er komt voor het missen van de mensen thuis hier gelukkig heel veel moois voor terug.
Tot over een tijdje, in Nederland of nog veel beter in de sneeuw:)!
