Aan alles komt een eind, ook aan regelmatig schrijven voor DeMooiBernhezeKrant. Ik wil jou, beste lezer, daarom allereerst bedanken voor het lezen van mijn verhalen hier en ik wens je het allerbeste, allermooiste, heel veel geluk, gezondheid en voorspoed toe voor 2024.
Hier is het inmiddels volop winter en ik ga regelmatig met Anouk in de sneeuw spelen in de bergen. Ze heeft voor kerst ski’s gevraagd. Wij vieren hier geen Sinterklaas, maar de Kerstman komt. Dat leert Anouk op school en het is wel zo leuk om daarin mee te gaan. Ik kan niet wachten om haar te gaan leren skiën. Arjan en ik zijn allebei skileraar en hoe leuk is dat om je passie aan je eigen dochter over te kunnen brengen! Voor mij zal dat waarschijnlijk nog heel even op zich moeten laten wachten, want terwijl ik dit schrijf kan de baby echt elk moment komen. Gelukkig verloopt de zwangerschap goed, al ben ik wel wat meer moe nu, wat ook wel normaal is zo aan het allereinde. In de tussentijd was het hier nog goed stressen, want de babykamer en de rest van de bovenverdieping waren natuurlijk nog alles behalve klaar. Arjan heeft veel vrij genomen om het huis verder te brengen – als de baby nog twee of drie dagen zou willen blijven zitten is het klaar en dat zou wel redelijk fijn zijn…
Maar goed, anders komt het ook wel goed. Anouk kan niet wachten om haar kleine broertje te ontmoeten. Ze heeft het er elke dag over en ze geeft hem veel kusjes.
Hier in Frankrijk gaan kinderen met 2,5 jaar al naar school en dat betekent dat Anouk in september begonnen is met naar school gaan. Dat was in het begin nogal wennen, ze was de allerjongste van de klas (geboren op Tweede Kerstdag), wat op deze leeftijd een enorm groot verschil is met kinderen die een jaar ouder zijn, al beter praten en meer snappen. Bovendien was het voor haar echt wennen aan zo’n grote klas (23 kinderen met een juf en een assistente) en vooral ook aan de Franse pedagogie, die toch echt ‘ouderwetser’ is dan wat ze van ons gewend is. Maar inmiddels heeft ze het nu super naar haar zin daar en gaat ze sinds deze week zelfs hele dagen naar school (ze doen dan nog een middagslaapje op school). We zien dat school haar vooral erg goed doet en ze grote stappen maakt in haar ontwikkeling. Super fijn dus!
Zelf ben ik pas laat met zwangerschapsverlof gegaan, omdat ik zo van mijn werk hou. Maar nu is het ook wel echt heerlijk om de tijd te hebben en om echt even een goede break te hebben van werk. 2024 wordt voor ons sowieso een jaar dat begint met een nieuw groot avontuur en ik kan niet wachten om te zien wat het jaar ons verder gaat brengen. Één ding is zeker: we gaan blijven genieten van de bergen en de natuur hier en van het Franse eten en gezelligheid. Wil je mijn avonturen van het komende jaar blijven volgen? Volg me dan op @sparkpepper op Instagram.
Veel liefs, een fijne kerst en jaarwisseling en wie weet tot ooit!
Janne, Arjan, Anouk en een kleine bengel.
