Hallo Bernheze! Ik ben Jet Ceelen, 39 jaar geleden geboren in Heesch. Daar heb ik negentien jaar gewoond en daar kom ik nog graag een paar keer per jaar logeren bij mijn ouders en op bezoek bij familie en vrienden. Maar: sinds ruim elf jaar woon ik, min of meer door toeval, in Berlijn.
Berlijn is een heerlijke stad! Wat ik bijzonder vind, zijn de prachtige, grote parken. Er zijn ook veel zwembaden, binnen en buiten. Sinds ik hier woon, woon ik in de wijk Neukölln en ik peins er niet over te verhuizen. Neukölln is een grote wijk, met ongeveer evenveel inwoners als Amsterdam. Het is hier super internationaal, wat bijvoorbeeld betekent dat je heerlijk kunt eten uit elke wereldkeuken. En dat nog steeds voor heel goede prijzen, zeker in vergelijking met de Nederlandse horeca.
Op dit moment is mijn lievelingsding van Berlijn (en Duitsland) het ruime ouderschapsverlof. Vorig jaar ben ik moeder geworden van mijn kindje Loke en ik heb nog steeds verlof. Ik krijg veertien maanden betaald verlof (ongeveer 60% van mijn inkomen voor de geboorte), en dat geld kan ik flexibel inzetten, zelfs uitsmeren over een periode van 28 maanden.
Samen zijn Loke en ik elke dag druk, behalve met de boodschappen, slaapjes, koken, spelen en opruimen, vooral met speeltuinbezoekjes. Op elke straathoek is er eentje en er zijn er nog veel om te ontdekken. Het is echt bijzonder om zo veel tijd samen door te kunnen brengen. Kun je nagaan: ik ken mensen die zwanger werden na Lokes geboorte en die alweer eerder gaan werken dan ik!
Ik bereid me mentaal al een beetje voor op het aanstaande eind van mijn Elternzeit. In oktober ga ik weer werken, als Loke anderhalf is. Ik word dan projectleider van twee kinder- en jeugdprojecten bij een kleine stichting hier in Neukölln. Dat wordt een hele omschakeling, die hopelijk ook goed bevalt!
Loke gaat dan naar de opvang, de Kita. Ook goed geregeld: de Kita kost € 23,- per maand, plus € 45,- bij onze Kita (extra kosten voor biologisch eten, zonnebrandcrème en tandpasta en tandenborstel). Loke mag dan vijf tot zeven uur per dag, vijf dagen per week, daar zijn. Maar rustig aan beginnen hoor: gedurende een periode van vier weken blijft-ie steeds iets langer daar. Eingewöhnung, noemen ze dat hier. En ik voel inmiddels: dat wennen is meer voor mij bedoeld, dan voor hem! Hoe het ons dan vergaat… in een volgend berichtje uit Berlijn!
