Het is zover! Het kindje is in de Kita! Of tenminste, het wennen is begonnen en het gaat best goed met me. Beter dan verwacht. En met hem? Super.
Dus tijd om me druk te maken over andere dingen. Met de deelstaatverkiezingen in Thüringen en Saksen net achter de rug, zit de schrik er wel een beetje in, in grote delen van Duitsland, en bij mij. De (per deelstaat verschillend, maar bijvoorbeeld in Thüringen en Saksen wel degelijk door de veiligheidsdiensten als) rechtsextreme partij AfD heeft daar grote winst behaald en was respectievelijk de grootste en bijna de grootste partij geworden. Afgelopen zondag was Brandenburg aan de beurt.
Ik wist al dat Duitsland en Berlijn twee werelden van verschil zijn. Berlijn is zo vrij, zo creatief, wild, soms vies, chaotisch. Niks “Ordnung muss sein”, of hoogstens af en toe. Maar in Berlijn mag iedereen zichzelf zijn, is voor iedereen plek en kan iedereen zich thuis voelen. Brandenburg is een deelstaat die Berlijn geheel omsluit. Berlijn is een ‘stadstaat’, stad en deelstaat in één. Normaal gesproken voelt het heerlijk om in een wereldstad te wonen die omringd is door deze deelstaat met prachtige natuur, maar nooit eerder voelde Berlijn voor mij meer als een eiland dan nu. In de prognoses, in aanloop naar deze deelstaatverkiezingen, leek het erop dat de AfD ook in Brandenburg wel de grootste partij zou kunnen worden. In Brandenburg! Op een half uurtje fietsen van mijn huis!
Het huidige politieke klimaat in Duitsland doet me onwillekeurig denken aan een gesprek dat ik eens met iemand in de metro had. De vrouw naast me knikte naar de man tegenover ons om hem zo aan te wijzen, terwijl ze me zei hoe asociaal diegene kauwgom kauwde (echt waar). In één adem door zei ze dat ze het niet had op buitenlanders. Tja, die man: een donker uiterlijk. Ik zei, toen tevreden over mijn gevatheid: “Ach mevrouw maar weet u wat, ik ben ook buitenlander.” Ontnuchterend was haar reactie. Ze bekeek me nog eens goed en zei: “U bedoel ik niet.” Zo beleefd en netjes, dat “u”, en dan zo’n boodschap.
De SPD is de AfD afgelopen zondag nét voorgebleven en heeft de verkiezingen met een paar procentpunten gewonnen. Na een zucht van verlichting komen toch vrijwel direct de zorgen weer. De AfD heeft grote winst geboekt, ook al zijn ze niet op één geëindigd. Vanwege die winst, en de groei in Thüringen, Saksen én deelstaten waar nu toevallig geen verkiezingen zijn, wordt het een spannend jaar: volgend jaar zijn de nationale verkiezingen.
Eens kijken hoe we het tij gaan keren! Want ook al bedoelde ze mij niet, die vrouw in de metro: ik wil in een sociaal en gastvrij land wonen.
