Ik mag weer delen hoe het met ons is vergaan dit jaar. Een moment van samenvatten en reflecteren. Ik zie het als een zegen. Een jaar geleden schreef ik een zeer positief verhaal, na een superjaar voor de familie en het hostel. Dit afgelopen jaar was het relatief koud, met weinig zon en niet zo’n goede golven voor het surfen. Door problemen in Ecuador waren er minder toeristen aan onze kant van Peru. Daardoor hebben we bij momenten ook eens ervaren hoe het is als het hostel niét zo vol zit. Maar het wordt weer zomer en toevallig zat het hostel laatst voor het eerst in een paar maanden weer eens helemaal vol! Dus dan viel het allemaal toch best mee. En nu gaat ons hoogseizoen weer lekker beginnen.
Dit jaar ging onze oudste zoon Julian naar de eerste klas. Hij is nu 6. In Peru zit je vanaf 5 jaar oud in principe op één en dezelfde school tot je gaat studeren, elf jaar later. School is hier, voor wie het kan betalen, particulier. Op de school van Julian kan ook Casper (3) al terecht, want ze bieden ook kleuterschool aan. Wij betalen voor onze twee kinderen maar liefst € 700,- per maand. Ja, je leest het goed. De school is allesbepalend voor de carrièrekansen van de kinderen. Zo blijven de goede banen bij de families met geld en blijft de arme bevolking helaas arm.
De school is dus een commercieel bedrijf, een product. Het is een merk, met een reputatie, met waarde. Ouders worden verleid, verwend en betrokken. Ouders hebben elke maand een activiteit op school, waar wordt gewerkt aan de relatie tussen ouders en kind en de rol van de school. Maar voor de kinderen is de school een belevenis, waar ze zich prettig moeten voelen en gestimuleerd worden. Kinderen hebben maandelijkse uitjes, vier keer per jaar een schoolkamp buiten de stad en tal van creatieve activiteiten. Moederdagvieringen zijn gigantische voorstellingen, met muziek en dans, door alle leerlingen. Oudere kinderen doen gemengd met de jongere kinderen activiteiten, zoals sportdagen. Kinderen worden uitgedaagd en krijgen verantwoordelijkheden. Ik sta versteld van het zelfvertrouwen en de communicatieve kwaliteiten van de oudere leerlingen.
Op zijn Hollands gezegd; Het kost wat, maar dan heb je ook wat. We voelen ons blij met onze school. Onze school biedt alternatief onderwijs, waarbij wordt gelet op de individuele kwaliteiten van het kind. Ze worden vrijer gelaten en de gevoelens worden gerespecteerd. We raken bevriend met andere families en doen leuke dingen samen. We hebben het idee dat de kinderen het goed hebben en dat is heel wat waard.
Oftewel het onderwijs is nu geen reden om uit Peru te vertrekken. Neem daarbij dat we aan zee wonen met een fijn klimaat. We hebben leuke mensen om ons heen en gaan met plezier naar het werk. Dan besef je dat je het eigenlijk best goed hebt. Een leven in Peru is zo slecht nog niet zo lang je een goed inkomen hebt. Deze kerst zijn we dankbaar voor nog een goed jaar, koesteren we wat we hebben in het nu en zijn we positief over wat de toekomst ons brengt.
Fijne kerst allemaal!
